De aalbes, rode bes of trosbes (Ribes rubrum) is een bes, oorspronkelijk uit een deel in het westen van Europa: België, Duitsland, Frankrijk, Nederland, Noord-Italië en Noord-Spanje.

Het mooie aan aalbessen is dat er van zichzelf al pectine in zit. Je hoeft dus geen suiker of gelei meer toe te voegen om ervoor te zorgen dat het opstijft (oftewel het wordt vanzelf dik). Verder voeg ik bosbessen toe 1:4 omdat deze bessen van zichzelf vooral zoet zijn en dat scheelt weer in de toegevoegde suikers, wat in dit geval honing is. Per 100 gram bessen voeg ik 0,5 eetlepel honing toe.

De aalbes bevat vrij veel vitaminen B1 en C, en verder ook veel ijzer, fosfor, kalium, voedingsvezel, koper en mangaan. Je hebt witte, roze en rode varianten, waarvan de rode het zoetst is. De rode bes is overigens nog steeds vrij zuur en kan best wel wat suiker gebruiken.

Deze aalbessengelei is perfect als beleg op brood, (pannen)koeken, yoghurt of een dessert.

Zeeduivel, ook wel staartvis of lotte genoemd, is samen met de zeewolf een van de lelijkste (monsterachtig uiterlijk), maar ook een van de lekkerste vissoorten. Zeeduivel is gemiddeld 1 meter lang en kan 2 meter lengte bereiken met een gewicht van 30 tot 40 kg. Dergelijke grote exemplaren zijn echter minder geschikt voor consumptie. Aan boord verwijderen de vissers de kop om economische (gewicht) en esthetische redenen (lelijke kop). Enkel het lichaam dat op een staart lijkt, wordt in de winkel te koop aangeboden.

Zeeduivel is een ware delicatesse. De vis heeft wit, stevig vlees dat wat zoetig van smaak is. De meeste zeeduivels worden in de ondiepe kustwateren van Frankrijk, Spanje en Engeland gevangen en vers aangevoerd. Het is bovendien een bijzondere vis: omdat hij goed gecamoufleerd is zien de andere vissen hem niet. Hij ligt op de bodem te wachten op zijn prooi. Op zijn kop heeft hij een lange dunne stekel, een soort vlaggenstok met in de top een vlaggetje (pluimpje). Hiermee zwaait hij heen en weer en lokt andere dieren die hij dan met zijn enorme bek naar binnen zuigt. Lokaal wordt hij trouwens ook roggenvreter en hozenmond genoemd en rond de eeuwwisseling werd zeeduivel zelfs terug over boord gegooid omdat bijgelovige vissers overtuigd waren dat dit monster een onheilsbrenger was. De 'staart' heeft geen graten, enkel een centraal been, en het visvlees is zeer vast en smakelijk.